DERSÎM - Köyleri boşaltıldığı için 13 yaşında zorunlu göç ile tanışan ve metropolde küçük yaşına rağmen tekstilde çalışan Gülcan Biter, evli olduğu erkek tarafından şiddete maruz kaldı. Ama ne yaşarsa yaşasın direnmeyi seçen Gülcan, "En kötü zamanlarım en çok direndiğim zamanlar oldu" diyor. 

 

Dersim'in Ovacık ilçesine bağlı köyleri 1994 yılında zorla boşaltılan Gülcan Biter, kadın olarak bu zorunlu göçün yükünü çocukluğundan itibaren omuzlarında taşıyor. Şu anda 37 yaşında olan Gülcan, yaşamı boyunca başına gelenlere ve şiddete karşı hep direnmiş. 

 

'Bir gün karakol komutanı gelip 'buraları terk edin' dedi'

 

13 yaşında göç olgusuyla tanışan Gülcan, "Annem hayvancılık yapmak için köyümüzde yeni ahır yapmıştı. Göçe yabancıydım. Bir gün karakol komutanı gelip 'buraları terk edin' dedikten sonra köyden göçtük. Sonra evlerimiz yakıldı, yıkıldı" diye anlatıyor. Okulu bırakmak zorunda kalan Gülcan, "Yatılı okudum. Yatılı okulda da çok şiddet görüyorduk. İstanbul'a göçünce okul da kötü okul anıları da artık uzak bir yerde kaldı" diyor.

 

İstanbul'a göç ettikten sonra çocuk yaşında tekstilde çalışmak zorunda kalan Gülcan, işin ağırlığına rağmen yıllarca durmadan emek veriyor. 23 yaşına geldiğinde evlenen Gülcan, çocukları olana kadar da işini bırakmıyor. 

 

'Şiddete karşı direndim, boyun eğmedim' 

 

"Evliliğimde bir kadının yaşayabileceği en ağır şeyleri yaşadım" diyen Gülcan, evli olduğu erkek tarafından şiddete maruz bırakılıyor. Hem fiziksel hem de psikolojik şiddete maruz kalan Gülcan, "Çocukluğumdan beri kimseye boyun eğmedim, eğmeyeceğim dedim. Fiziksel, psikolojik şiddet yaşadım. Buna rağmen en kötü zamanlarımda çocuklarım için direndim. Çocuklarımın yüzüne bakınca her şeyin üstesinden gelebilecek gücü kendimde buldum. Belki bu yüzden en kötü zamanlarım, en çok direndiğim zamanlar oldu" diye belirtiyor.

 

Bir yıl önce Ovacık'a geri dönen Gülcan, burada kooperatifte çalışıyor. Çocuklarını burada okula gönderen Gülcan, "Direndim, güçlü oldum ve şimdi daha huzurluyum, mutluyum" diye ekliyor.